ONDERDRUKTE EMOTIES

DE IMPACT VAN ONDERDRUKTE EMOTIES

Maken emoties ons ziek en ontstaat ziekte door het onderdrukken van emoties?

We denken vaak dat we onze emoties hebben verwerkt, dat we gewoon ‘druk zijn’ of ‘vermoeid’ door het leven gaan. Maar wat als jouw lichaam nog steeds rondloopt met de echo van elke ingeslikte traan, elke weggelachte woede, elke keer dat je stil moest zijn terwijl je eigenlijk wilde schreeuwen?

De waarheid is: wat we niet uiten, slaat zich ergens op. In je spieren. In je adem. In je zenuwstelsel. En op den duur wordt dat wat jou tegenhoudt, ziek maakt of uitgeput laat voelen.

JE LICHAAM ALS GEVANGENIS

We worden geboren als pure expressie. Een baby huilt, lacht, schreeuwt, spartelt, ademt diep en laat zich volledig gaan, zonder schaamte, zonder rem. Maar al snel komen de eerste commando’s: “Stil.” “Niet zo druk.” “Doe normaal.”

Niet alleen van ouders, maar ook van leraren, opvang, speelplekken enz .

 En zo begint het: een conditionering die ons zenuwstelsel kneedt tot gehoorzaam gedrag van wat 'hoort' in deze wereld. Wat niemand je vertelt, is dat je lichaam deze instructies niet vergeet. Niet alleen je hoofd wordt geprogrammeerd, maar ook je spieren, je ademhaling, je zenuwen. Alles leert te onderdrukken wat ooit vrijuit stroomde. Elke keer dat jij je emoties onderdrukt, en niet gilt, rent of huilt, sla je die energie ergens op. In je kaken. Je borst. Je buik. Je vuisten.

Letterlijk.

Je lijf wordt een gevangenis. En jij wordt de bewaker hiervan. Maar het wordt nog pijnlijker: na jaren begint deze innerlijke staat zó vertrouwd te voelen, dat je denkt dat het van jou is.

De regels die ooit van buiten kwamen, hoor je nu in je eigen hoofd. “Wat zullen ze wel niet denken?” “Doe normaal.” “Niet zo overdreven.” En zo word je niet alleen gevangen gehouden, je houdt jezelf gevangen.

Het is een subtiele vorm van geestelijke slavernij die doorwerkt in elke cel van je lichaam. Een gevangenis die zich niet aan de buitenkant laat zien, maar in je ademhaling, je spierspanning en in je onvermogen om écht te voelen. Je onderdrukt je boosheid, je vreugde, je verdriet en daarmee je levensenergie.

Je denkt dat je vrij bent, maar diep vanbinnen hou je de echte jij op slot. Wat ooit externe controle was, is nu interne censuur geworden.

De ironie hiervan? Je denkt dat je het ‘verwerkt’ hebt, omdat je erover praat of schrijft. Maar het lichaam weet wel beter. Het weet dat je nooit écht hebt gevoeld.

Expressie gebeurt in het lichaam, niet in de geest. Het wacht nog steeds tot je het toelaat: de traan, de schreeuw, de trilling, de lach, het zijn van wie je werkelijk bent, onder al die lagen van aangeleerde beleefdheid .

VOELEN & LOSLATEN

En ja, er zit woede in verdriet, rouw. Maar ook iets anders: achter die laag opgeslagen spanning wacht nog iets anders. Het creatieve, liefdevolle en krachtige mens die jij altijd al was. Alleen is hij of zij diep begraven onder jaren van ‘aanpassen’ en onderdrukken.

Oefeningen bij ‘Onderdrukte emoties’

Voel waar jij je ‘gevangenis’ draagt

Doel: Bewust worden waar in je lichaam jij spanning vasthoudt.

Zo doe je het:

• Ga rustig zitten of liggen.

• Sluit je ogen als dat fijn voelt.

• Adem een paar keer rustig in en uit.

• Stel jezelf de vraag: “Waar in mijn lichaam voel ik nu spanning of iets vastzitten?”

• Laat je handen vanzelf naar een plek gaan waar je iets voelt: je kaken, schouders, borst, buik, handen.

• Blijf daar een paar ademhalingen bij. Voel alleen. Niets forceren.

  
  

Maak een kleine beweging

Doel: Onderdrukte energie zachtjes laten bewegen.

Zo doe je het:

• Kies de plek waar je spanning voelt (bijvoorbeeld je kaken of vuisten).

• Beweeg die plek héél lichtjes.

  - Kaken: open en sluit zacht je mond.

  - Schouders: trek ze op en laat ze vallen.

  - Vuisten: bal je handen en laat weer los.

• Adem rustig door.

• Herhaal een paar keer, zo langzaam als je wil.

  
  

• Geef een geluid

Doel: Je lijf weer laten spreken — zachtjes.

Zo doe je het:

• Haal een paar keer diep adem.

• Voel de spanning in je lijf.

• Laat op je uitademing een zacht geluid komen.

  - Een zucht: “aaah…”

  - Een bromtoon: “mmmm…”

  - Of een zacht kreungeluid.

• Voel wat het doet. Misschien wil je nog een geluid maken. Laat het simpel en klein zijn.

  
  

Schrijf wat er vastzit

Doel: Wat je lijf zegt, even opschrijven.

Zo doe je het:

• Pak pen en papier.

• Schrijf zonder nadenken: “Wat hou ik vast?”

• Laat woorden komen zoals ze komen — boosheid, verdriet, “Ik wil schreeuwen”, “Ik wil huilen”… alles mag.

• Schrijf door tot je merkt dat je adem ontspant of je pen stilvalt.

  
  

Sluit af met een ‘Reset’

Doel: Je zenuwstelsel weer kalmeren na het openen.

Zo doe je het:

• Zet je voeten stevig op de grond.

• Wrijf je handen over je bovenbenen.

• Beweeg je hoofd zachtjes van links naar rechts — alsof je ‘nee’ zegt.

• Adem een paar keer langzaam in en uit door je neus.

• Kijk rustig om je heen en noem in gedachten 3 dingen die je ziet.

• Herinner jezelf: “Ik ben hier. Ik ben veilig. Ik mag voelen.”

  
  

Tip

Doe deze oefeningen kort en zacht. Je hoeft niet álles in één keer los te maken. Soms is 1 minuut voelen al genoeg om iets te veranderen.